2-stroke blues!

[aquile]

Μετά το 3-ωρο και καθώς είμαι έτοιμος να θεωρήσω πως μπαίνω στο επόμενο στάδιο που δεν είναι άλλο από το βάψιμο, κοιτάω προσεκτικά να δω πόσο έχουν στρώσει οι επιφάνειες και αν έχει ελαχιστοποιηθεί η κάθε ορατή ανωμαλία από κτυπήματα, απομάκρυνση σκουριάς κλπ.

Βλέπω λοιπόν κάτι που δεν είχα προσέξει προηγουμένως. Η πίσω βάση του κινητήρα, ένα στιβαρό και αρκετά σύνθετο σύμπλεγμα από διαμορφωμένους κυκλικούς σωλήνες και χοντρά επίπεδα μεταλλικά τμήματα, είναι τροχισμένο και ξανακολλημένο. Όμως η κόλληση είναι απλά μια πόντα, ίσα-ίσα να κρατάει όλη τη βάση στη θέση της ή περίπου!

Προσπαθώ να καταλάβω τι έχει γίνει. Υποθέτω πως κάποιος από τους προηγούμενους ιδιοκτήτες ήθελε να περάσει άλλο, ίσως άλλου κατασκευαστή κινητήρα (ίσως και να θεωρούσε πως αυτός δεν επισκευάζεται) και επομένως δεν του κάνανε αυτές οι βάσεις. Ήθελε να τις κόψει και να περάσει προφανώς άλλα σημεία στήριξης. Όταν αποφάσισε να το πουλήσει, τότε κόλλησε όπως-όπως τη παλιά βάση ώστε να πάρει τη σκυτάλη ο νέος ιδιοκτήτης.

Δοκιμάζω άν είναι κολλημένη στα σωστά σημεία, με άλλα λόγια αν κεντράρουν οι τρύπες της βάσης με τις 3 τρύπες στο κάρτερ του κινητήρα. Αρνητικό. Φευγουν τουλάχιστον 3mm, άρα θέλει argon και να ξανακολληθεί σωστά. Κλείνω ραντεβού για την ερχόμενη Δευτέρα με το Σπύρο, εξαιρετικό τύπο και ικανότατο σιδερά. Αναμείνατε εξελίξεις λοιπόν...

Φωτό 48 και 49: Το πλαίσιο είναι καθαρό πλέον και χωρίς ίχνος ενεργής σκουριάς. Το ίδιο συμβαίνει και στα δύσκολα και κρυμμένα σημεία.

Φωτό 50: Αυτό είδα και κατάλαβα ότι είμαι μπροστά σε νέο πρόβλημα..

[aquile]

Η Δευτέρα ήρθε και πέρασε, ευτυχώς με επίσκεψη στο φίλο Σπύρο το σιδερά που είχε θετικό αποτέλεσμα!

Φωτό 51: Είχαμε πει πως δεν κέντραραν οι τρύπες του μοτέρ με αυτές του σκελετού. Αιτία η κομμένη βάση που είχε μπει όπως-όπως. Επομένως ο μόνος τρόπος ήταν να δέσω πρόχειρα το διαιρούμενο κάρτερ και με οδηγό αυτό να κεντράρει ο Σπύρος τις τρύπες, Αυτό ακριβώς έγινε.

Φωτό 52 και 53: Το ακροφύσιο του argon δεν χώραγε να μπει στα σημεία της κόλλησης. Κανένα πρόβλημα. Αριστοτεχνικές κολλήσεις με ηλεκτροκόλληση. Το κεντράρισμα του μοτέρ είναι πλέον στο χιλιοστό.
Τέλος έπεσε ένα χεράκι τρίψιμο στα σημεία που χτυπήθηκαν με τα σουρτα-φέρτα του πλαισίου, μετά το λευκό στρώμα του σταθεροποιητή σκουριάς πέρασε από όλα τα νέα ευαίσθητα σημεία των κολλήσεων. Εδώ πλέον δεν θα έχουμε πρόβλημα εκτιμώ...

[aquile]

Η μέρα σήμερα ήταν προγραμματισμένη για βάψιμο. Βοήθησε και ο κακός καιρός που μπλόκαρε εξωτερικές δουλειές και βόλτες..
Με την ευκαιρία καλό ήταν να βαφεί και η εξάτμιση. Δυστυχώς έχει κτυπηματάκια τα οποία δύσκολα καλύπτονται, δεν πειράζει όμως, αν είναι να ασχοληθώ κάποτε με αυτά, μπορεί να γίνει αργότερα, με την ευκαιρία μιας ακόμη ανανέωσης και καθαρισμού της εξάτμισης. Έτσι κι αλλιώς, με τις εξατμίσεις στα δίχρονα, δεν ξεμπερδεύεις ποτέ. Στο αγωνιστικό καρτ που είχα παλιότερα, την έκαιγα με φλόγιστρο για πολλή ώρα, έβγαζα με τις φούχτες από μέσα τη καπνιά που είχε ξεραθεί πλέον από λάδια και μετά την έβαφα. Το καρτ με αυτή την ελευθερωμένη από το φίμωμα εξάτμιση, απλά πέταγε!

Με τη γνωστή μέθοδο, χέρια/τριβείο/γυαλόχαρτα, φεύγει η εξωτερική σκουριά. Η αλήθεια είναι πως δεν είχε και πολλή. Σε 40' είναι έτοιμη για βάψιμο.

Φωτό 54: Με τις πρώτες χεριές, αποκαλύπτεται ο γνωστός κατασκευαστής. Χρόνια κρατεί η σχέση της Lafranconi με τη Guzzi. Οι κύριοι προμηθευτές της εξατμίσεων, τουλάχιστον μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '90 ήταν οι 2 φίρμες: Silentium και Lafranconi. Οι δεύτερες με απόδοση και τον πιο ταιριαστό ήχο με τον εγκάρσιο V. Κάποιοι το θεωρούν μουσική!  Περί το 2002 είχα τη τύχη να σφίξω αυτοπροσώπως το χέρι του κ. Lafranconi. Ενός περήφανου, συμπαθητικού, ψηλού 80άρη, γείτονα του Φίλιππου, φίλου και μέλους τότε της λέσχης, που ζούσε στο Mandello και συγκεκριμένα πάνω στη λίμνη...

Φωτό 55: Το αποτέλεσμα μετά από μιας ώρας περίπου διαδοχικά χέρια χρώματος. Όχι άσχημο.

Φωτό 56: Το ίδιο συνέβη και στο υποπλαισιάκι (στο οποίο είχαν προηγουμένως κολληθεί τα κομμένα κομμάτια) και με spray υψηλής θερμοκρασίας, η εξάτμιση.

[aquile]

Το τελευταίο διάστημα πέσανε πολλά μαζεμένα και έμεινε πίσω η ανανέωση του 125ΤΤ... Βοήθησε κι ο παλιόκαιρος να πάνε κάποια θεματάκια πίσω...

Όπως πχ η ανανέωση των τροχών...
Ο Μήτσος έλειψε για κανα μήνα, μετά μου έφερε κακά μαντάτα για τα στεφάνια, μετά εγώ αγόρασα νέα, μόνο που το πίσω δεν κάνει! Πέταμα και κανα 60άρι...
Τα εξογκώματα στη στεφάνη για να μπουν τα καψούλια των ακτινών είναι σε λάθος θέση ή μάλλον έχουν τρύπα σε λάθος σημείο/κλίση. Επομένως δεν μπορούν να ευθυγραμμιστουν σωστά οι ακτίνες για να πάνε στη σωστή απέναντι θέση τους στο κέντρο του τροχού (ταμπούρο).
Πάμε να δούμε αν η παλιά ζάντα είναι όντως μη επισκευάσιμη. Ο Πέτρος (Καρυστινός) την έβαλε στα χημικά πριν τη χρωμίωση και δυστυχώς όταν έφυγε η σκουριά αποκαλύφθηκαν μερικές τρύπες..Πρέπει να πάω να τη πάρω και να τη πάω για γέμισμα (πιθανόν με μπρουτζοκόλληση ή ασημοκόλληση, θα δούμε). Μπελάς. Από την άλλη έχουμε ήδη παραλάβει τα βουρτσισμένα κέντρα, τα καινούργια και γαλβανισμενα καψούλια, τις νέες ακτίνες καθως και τις γαλβανισμένες παλιές. Αυτά είναι καλά απ' ότι λέει ο Μήτσος...
Επίσης δεν έχω ψάξει ακόμα για ελαστικά. Πρέπει να το κάνω σύντομα γιατί αν είναι να έρθει κάποιο απ' έξω θα μας καθυστερήσει..

Τουναντίον, ο εντοπισμός των υπολοίπων καινούργιων ανταλλακτικών πήγε εξαιρετικά:

Φωτό 57: Με ανασκαφή στη τεχνική βιβλιοθήκη μου βρήκα 2 πολύτιμα βοηθήματα. Το parts list και το technical reference! Το δεύτερο, γνήσιο και σε κατάσταση βιτρίνας, δεν πρέπει να υπάρχει πουθενά αλλού στο globe!!! Νάναι καλά η λέσχη που βελτιώσαμε και τα Ιταλικά μας! Δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με αυτή τη γλώσσα πλέον. (Οχι ότι είχαμε και παλιά, με τα τεχνικά θέματα βρισκότανε άκρη!)

Φωτό 58: Ο θησαυρός.
-κεφαλή
-κύλινδρος
-πλήρες έμβολο με πείρο και ελατήρια
-γνήσιο σετ φλάτζες
-σχεδόν όλα τα σωθικά του κιβωτίου ταχυτήτων
-όλο το σετ συμπλέκτη εκτός από την εξωτερική θήκη των δίσκων και ενός μεταλλικού δίσκου
-τα 2 εξωτερικά καπάκια του μοτέρ, βαμμένα μαύρα,  στα χαρτιά τους
και κυρίως
-ολοκαίνουργο μισό κάρτερ, για αντικατάσταση αυτού που έχει τη ζημιά με τη σπασμένη τρύπα του άξονα της μανιβέλας!

Φωτό 59: Ειδικώτερα τα σωθικά του κ/τ που εντοπίστηκαν καινούργια
-7 από τα 10 γρανάζια/κόμπλερ
-και τους 3 άξονες
-και τις 3 φουρκέτες (σημαντικό γιατί εκεί πάσχουν τα μικρά Guzzi της δεκαετίας του '70)
-το μύλο
-τη καστάνια επιλογής, πλήρη με το ελατήριο της
-τη καστάνια της μανιβέλας και τον άξονα της
-τους 2 μικρούς εσωτερικούς άξονες του πρωτεύοντα
κλπ...

Με λίγα λόγια το 95% του κ/τ!


Είμαστε σχεδόν έτοιμοι για δέσιμο μοτέρ!!!

[aquile]

Μια και δυο λοιπόν εμφανιζόμαστε φάντης-μπαστούνι στο Πέτρο. Εχουν προηγηθεί σκληρές διαπραγματεύσεις του στυλ:
-Λοιπόν έρχομαι Παρασκευή
-Δεν θα΄σαι καλά. Με τίποτα!
-Σάββατο;
-Θες να μας χαλάσεις το ΣΚ; Ελα από Δευτέρα που θα έχουμε απόθεματα υπομονής.
-καλάααα....
και άλλα τέτοια ωραία.

Φωτό 60: Πρίν την επίσκεψη γίνεται πέρασμα από ρουλμανοτσιμουχάδικο για αγορά όλων των ρουλμάν και των τσιμουχών του κινητήρα. 7 ρουλμάν 4 διαφορετικών διαστάσεων και 4 τσιμούχες. Σύνολο 40 ευρώ παρά κάτι.

Φωτό 61: Με αυτό το team ποιός περιμένει προκοπή;
Ατάκα Πέτρου (είχε τα κέφια του!): Ρε συ, πόσα τέτοια κυκλοφορούν;
Σκέφτομαι και ξεκινάω να πω κάτι.
Μονολογεί: Γιατί, σάμπως αυτό θα κυκλοφορήσει; Παγίδα ήταν η ερώτηση...

Φωτό 62: Τα ρουλμάν, θέλουν ζέσταμα και όχι σφυριές. Από αυτό το ολοκαύτωμα εγώ μάλλον τις σφυριές προτιμάω 

[nivara]

Φίλε!
Κοντεύεις...
Θέλω να το δώ να δουλεύει!
Έχω κάτι στεφάνια, 18 νομίζω και 21...
 

[aquile]

Νικολή ευχαριστώ! Νομίζω πως τελικά αύριο θα ξέρω αν θα το χρειαστώ σε περίπτωση που κάνει, οπότε θα σε καλέσω νωρίτερα από τη Κυριακή. Θα συναντηθούμε έτσι κι αλλιώς τη Κυριακή στη ΓΣ. Η μήπως κάνω λάθος?

Λοιπόν για να κάνουμε μια ανακεφαλαίωση.

-Με τους τροχούς έχουμε περιπέτειες. Έχω πάρει πίσω τον 18-αρη τροχό από τον χρωμιά, με αρκετές τρύπες, μικρές ευτυχώς και όχι σε σημεία δομικά, που αποκαλύφθηκαν μετά την απομάκρυνση της σκουριάς σε μπάνιο χημικού, απαραίτητη εργασία πριν να μπει στο μπάνιο χρωμίωσης.
Εχω αποστολή να κλείσω τις τρύπες και θα το προσπαθήσω με μπρουτζοκόλληση. Ο Βασίλης, ο πρόθυμος και φιλικός βοηθός του Πέτρου, ανέλαβε να πάει απόψε μετά τη δουλειά, στον έτερο ειδικό στα Guzzi, το Κώστα στις Τζιτζιφιές, που διαθέτει οξυγόνα και να κάνει ότι είναι δυνατόν. Ο κίνδυνος είναι να στραβώσει η στεφάνη από τη θερμοκρασία ή να καταρρεύσουν τυχόν αδύνατες περιοχές κοντά στις τρύπες, καθώς αυτές θα πρέπει να πυρώσουν πριν να χυθεί ο μπρούτζος.
Ισως αυτή την στιγμή να έχει λυθεί το πρόβλημα, ίσως και να πηγαίνω ξανά για αγορά 3ης ζάντας, την άλλη που αγόρασα θα την κάνω κορνίζα!

- Στο δέσιμο του κινητήρα κολλήσαμε. Καθώς τη Παρασκευή ο Πέτρος (του λόγου μου είμαι άσχετος με τα κ/τ) συναρμολόγησε το ολοκαίνουργιο σασμάν, δηλαδή μοντάρισε τα γρανάζια στους άξονες, ταίριαξε τα δακτυλίδια και τις ροδέλλες, έβαλε σωστά και ασφάλισε τις νέες φουρκέτες (δύσκολο) και γενικά δοκίμασε τη συνεργασία των γραναζιών και των αξόνων και επιβεβαίωσε ότι αλλάζουν όλες οι ταχύτητες (στο πάγκο), πήγε να κλείσει τα καρτεράκια. Φυσικά είχαν μπει οι καινούργιες φλάτζες και ο αλλαγμένος στρόφαλος στη θέση του....Αλλά με μια τελευταία ματιά είδα ότι έλειπε ξεκολλημένη όλη η φωλιά μιας σημαντικής βίδας, μιας από τις 2 που κρατάει το δίχαλο του συμπλέκτη. Θα δείτε φωτό σύντομα. Ετσι αναγκαστικά κάτσαμε στ' αυγά μας, και το μισό κάρτερ με το  πρόβλημα θα πάει Σπύρου Πάτση για κόλλημα, κάτι που μάλλον έγινε και αυτό σήμερα.

-Οπως σας έχω πει ήδη, το μεγαλύτερο μαρτύριο είναι να βλέπω να περιμένουν σε προσωρινή αναμονή τα καλούδια που έχω μαζέψει. Για δείτε και αυτά:

Φωτό 63: στα σελοφάν.
κούρμπα εξάτμισης
πλήρες φιλτροκούτι που αποτελείται από 2 πλαστικά μέρη
πεντάλ ταχυτήτων-φρένου
άξονας πεντάλ φρένου, ντίζα φρένου με τον δικό της σωστό ρεγουρατόρο
μαρσπιέ
άξονα ψαλιδιού
ρεγουρατόρους ψαλιδιού
φανοστάτες
καπάκι ταμπούρου με κόντρα
καπάκι πριν το πίσω γρανάζι
πίσω γρανάζι αλυσίδας

[aquile]

Επανεκκίνηση project μετά από κράτει 2 μηνών....
Ετσι είναι, το καλό αποτέλεσμα φαίνεται ότι δε θέλει βιάση! Λίγο το φόρτωμα των γιορτών στο φίλο μου το Πέτρο, λίγο τα ειδικά μαστόρια (κολλήματα, μηχανουργείο, ζάντες), λίγο οι άλλες υποχρεώσεις φταίνε γι' αυτό. Πάντως ξεκινάμε πάλι με σπινάρισμα! 

Έχουν λυθεί πλέον πολλά προβλήματα, δεν παγώσανε τελείως οι εργασίες τόσο καιρό...Για να δούμε:

Εχει λυθεί πλέον το ζήτημα της σπασμένης φωλιάς του δίχαλου του συμπλέκτη.

Φωτό 64: Το κόλλημα με αργκόν και η επεξεργασία της φωλιάς για να έρθει στο ίδιο ύψος με την απέναντι

Φωτό 65: Το δίχαλο του συμπλέκτη στη θέση που πρέπει για να σημαδευτεί η τρύπα.

Φωτό 66: Το κατάλληλο κολαούζο κι έχουμε αποτέλεσμα. Μάλλον δυνατότερη αυτή η καινούργια από την απέναντι εργοστασιακή!

[aquile]

Στο μεταξύ έχουν παραληφθεί επιτέλους οι πίσω τροχοί! Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και σε αποζημιώνει κατά κάποιο τρόπο από το τρέξιμο, τα μπρος-πίσω, τις αστοχίες κινήσεων και εξόδων.
Το μέταλλο λάμπει!
Νέα στεφάνια, νέες ακτίνες πίσω, βούρτσες στα κέντρα, χρώμια τα λεβιεδάκια, ξεκινάνε νέα κυκλική πορεία από το 0!

Από τις πρώτες μέρες του Γενάρη έχουν φτάσει και τα δυσεύρετα ελαστικά. Από Πάτρα, το εμπρός 2.50/21'' ετοιμοπαράδοτο, το πίσω 3.50/18'' με παραγγελία. SYNCO η μάρκα τους, Αμερικάνικα λέει το διαδίκτυο. 2 φορές βεβαίως στην γραφική  Ορφέως για παραλαβή.

Φωτό 67: ο εμπρός τροχός
Φωτό 68: ο πίσω
Φωτό 69: το πίσω ελαστικό που έφτασε πρόσφατα.

Αντε να τα δούμε φορεμένα σιγά-σιγά....

[aquile]

...και στο μέτωπο της Ελ. Βενιζέλου, ευτυχώς έχουμε πρόοδο:
Τα κάρτερ έκλεισαν!!! Ο Πέτρος βρήκε επιτέλους χρόνο και κυρίως απέκτησε τη κατάλληλη ψυχολογία για να ασχοληθεί μαζί μου και με τις αμέτρητες ροδέλλες που έπρεπε να ξεδιαλέξει για να βρει τις σωστές....Γιατί αυτές ήταν το πρόβλημα που μας καθυστέρησε τόσο καιρό...
Για πάμε να δούμε πως έγινε αυτό.
Ένα Σάββατο η κούτα μεταφέρθηκε στο πάγκο, τα μισοδεμένα κάρτερ ξανακαθαρίστηκαν, τα ρουλμάν ξαναγρασσαρίστηκαν και αρχίσανε τα πειράματα με άλλες κάθε φορά ροδέλλες. Γιατί αυτές που βάζαμε είτε ήταν παχύτερες απ' όσο πρέπει οπότε δεν εξαφανίζανε το κενό και "σφίγγανε" τη φλογέρα όταν οι βίδες του κάρτερ βιδώνονταν στα σωστα κιλά (1,2), είτε ήταν στενότερες και δημιουργούσαν τζόγους οπότε η αφιλότιμη η φλογέρα χόρευε δεξιά-αριστερά ...

Μετά από 4-5 ανοιγοκλεισίματα είχαμε το σωστό σετ ροδελλών και το κάρτερ έδεσε επιτέλους σωστά. Χρόνος για αυτή την επιτυχία: 2 ώρες. Τελικά είχε δίκο ο Πέτρος, δεν ήταν δουλειά 10' που έλεγα του λόγου μου...

Φωτό 70: αμέσως μόλις έκλεισε το μοτέρ και έληξε το σπάσιμο...

Φωτό 71: στο πέρασμα του κυλίνδρου είχαμε λιγώτερες αστοχίες: παρόλο που τα ελατήρια ήταν καινούργια, ένα έσπασα εγώ προσπαθώντας να το περάσω, κι ένα ο συνονόματος. Σκορ 1-1. Ευτυχώς ο Ανδρικόπουλος κοντά στη Κωσταντινουπόλεως, μόλις είπα τις λέξεις Benelli δίχρονο με επίστρωση (χρώμιο ή nigusil), γέλασε και κούνησε θετικά το κεφάλι του. Μόνο 12 ευρώ τα 2 ελατήρια και πίσω γρήγορα να βάλουμε κύλινδρο.
Βλέπετε και το σύστημα του συμπλέκτη, ολοκαίνουργιο φορεμένο γάντι!

Φωτό 72: η κεφαλή στη θέση της, σφιγμένη στα σωστά κιλά (2,5). Το βολάν μας έφαγε αρκετό χρόνο. Ευτυχώς είχα διαθέσιμες ολοκαίνουργιες (δυσεύρετες) πλατίνες και ακόμα πιο δύσκολο να βρεθεί πυκνωτή. Ο μάγος των ηλεκτρονίων χωρίς δεύτερη σκέψη τα τοποθέτησε και τα ρύθμισε στο πάγκο. Το βολάν το βλέπετε αλλά τα πηνία, οι πλατίνες και ο πυκνωτής είναι από μέσα και ξέχασα να τα απαθανατήσω...

[aquile]

Εδώ και μήνες έχουν συγκεντρωθεί σχεδόν όλα τα κομμάτια που χρειαζόντουσαν επισκευή, ανανέωση, αποκατάσταση, σε ίδια αλλά καινούργια!
Τα έχω στημένα και τα κοιτάω ανυπομονώντας να τα δω φορεμένα. Κάνω συχνά τη σκέψη ότι στη περίπτωση αυτή τουλάχιστον, δεν μπορώ να καμαρώνω σαν restorer, αλλά σαν ειδικός στο "βγάλε παλιό, βάλε νέο"
Για δείτε τι έχει μαζευτεί....

Φωτό 70: παρόλο που το παλιό μπροστινό έλαβε τη περιποίηση του, ένα ολοκαίνουργιο μου κλείνει το μάτι μέσα στα χαρτιά συσκευασίας του από το 1977...

Φωτό 71: ακόμα και ο παλιός κωδικός, με το εξαφανισμένο εδώ και χρόνια αυτοκόλλητο (που εγώ έχω βαφτίσει) δεύτερης γενιάς με τα κόκκινα γράμματα "Guzzi" .
Τα ακόμα παλιότερα labels ήταν εξαψήφια και είχαν μπλέ μπορντούρα, στις ίδιες διαστάσεις. Με την αλλαγή κωδικοποίησης, κατευθείαν πήρανε 2 μηδενικά στο τέλος και γίνανε οκταψήφιοι οι κωδικοί Guzzi. Αυτό υπολογίζω γύρω στο 1970. Παραλλαγές του ίδιου κομματιού αργότερα διαφοροποιούνταν με αλλαγή στα 2 τελευταία ψηφία.
Οσο για τα 2 πρώτα, συνήθως μας υπαγορεύουν το μοντέλο της μοτό που αντιστοιχούν. Πχ, 10 για Nuovo Falcone, 12 ή 13 για Loop Frames (V7), 14 για Le Mans-SP1000-G4, 19 για V35-V50-V65, 35 για τα 50-αρακια του '70, 39 για τα 2-χρονα 2-δικύλινδρα, πχ 250 TS, 65 για πολυκύλινδρα όπως το 254, το 400GTS, το Benelli Sei 750 κλπ.

Φωτό 72: το ίδιο συνέβη και με το ψαλίδι. Οταν έχεις ένα καινούργιο, με τα γρασσαδοράκια του, τη σιγουριά του ότι είναι ολόισιο κλπ, τότε το παλιό πάει στην άκρη...

[aquile]

Να και τα ωραιότερα:

Φωτό 73: μανέτες κομπλέ με τις βάσεις τους, ντίζες, καβαλέτα τιμονιού, ρουμπινέ βενζίνης, κλειδαριά λαιμού τιμονιού με τα κλειδιά της κλπ.

Φωτό 74: φανάρι εμπρός, κοντέρ με τη βάση του, μπράτσα φλάς με 1 μόνο φλας (έχουν εντοπιστεί και τα άλλα!), βαλβίδα στοπ, φλασέρ και κυρίως.....κεντρική πλεξούδα μαζί με τον διακόπτη φώτων!
και τέλος....

Φωτό 75: φτερά μπρός πίσω, πλαινά καπάκια, πλαινό στάντ, κάλυμμα αλυσίδας, ρεζερβουάρ (!!), όλα εργοστασιακά βαμμένα στο χρώμα που θέλω, εκτός από ένα πλαινό καπάκι που είναι στο εργοστασιακό μπορντώ και θα ξαναβαφτεί. Στα χαρτιά συσκευασίας τους περιμένανε κάπου 43 χρόνια για να νοιώσουν χρήσιμα! Το πράσινο μεταλλίκό δεν-παίζεται!!!. Είναι μονής, γυαλίζει επαρκώς και το μέταλλο φαίνεται ξεκάθαρα.
Πριν λίγο καιρό είχα ρωτήσει έμπορο χρωμάτων αυτοκινήτου στο Ν. Κόσμο αν μπορώ να βρώ μεταλλικά χρώματα σε μονής και μου είχε πει ξεκάθαρα: Οχι δεν υπάρχουν φίλε, μεταλλικό, σημαίνει διπλής, δηλαδή πρώτα χρώμα και μετά βερνίκι. Ε λοιπόν να που υπάρχουν φίλε, απλά, αν και επαγγελματίας, εσύ δεν τα γνωρίζεις...

[nikos900]

ότι και να πεί κανείς είναι λίγο γαυτό που κάνεις!! 
φοβερό το χρώμα του ντεπόζιτου, φαντάζομαι πως θα είναι από κοντα..

[aquile]

...και για να κλείσει το θέμα "καινουργια καλούδια που θα προικίσουν τη νύφη" ένα ακόμη και πιθανότατα απολύτως αδύνατο να βρεθεί ξανά...

Φωτό 76: η δική του σέλα, κυριολεκτικά χωρίς να την έχει δει φως από τα μέσα του '75..

Φωτό 77: με 25 ευρώ αγοράστηκαν φακαρόλες και καλής ποιότητας σαμπρέλες και περάστηκαν τα ελαστικά. Μέσα σε 10'. Στο μαγαζί ελαστικών δίπλα στο Πέτρο. Στο πίσω φορέθηκαν τα γυαλισμένα καπάκια, τα φερμουί, το αλυσιδογράναζο, το λεβιεδάκι. Είναι πανέμορφη! Μου'ρχεται να πάρω ένα ξύλο να τη βγάλω βόλτα μόνη της στη γειτονιά!

Φωτό 78: Τα ίδια και στην μπροστινή. Είναι τεράστια και πανάλαφρη!

Τα φερμουί είναι παχύτερα απ' όσο πρέπει και για να χωρέσουν μέσα στο ταμπούρο πρέπει να φαγωθούν λίγο. Με γυαλόχαρτο ή σε μηχανουργείο για να κατέβουν ομοιόμορφα; Ξέρει κανείς εύκολο τρόπο;

[aquile]

Εδω και πολλές μέρες το μοτεράκι έχει πάρει το δρόμο της επιστροφής από το μάστορα!

Φωτό 79: Δείτε χαρά ο Βασιλάκης που το αποχωρίζεται! Καλά ο Πέτρος είναι αμίλητος, τα έχει βάψει μαύρα. Θα του λείψει  (καλά μη χαίρεσαι...σε λίγο πάλι πακέτο θα το πάρεις!!!)
Αφήστε που μου είπε να του βάλω λαδάκι μέσα να δούμε από πόσες τρύπες θα χάνει...ΠΡΙΝ το φορέσω στο πλαίσιο. Μετά θα είναι πιο δύσκολο να το ανοίγουμε πάλι είπε...

Φωτό 80: Το κινητηράκι στη φωλιά του! Δείτε ποιοτικό βάψιμο το δεξιό καπάκι.... Καινούργιο και από τις χεριές και τις μετακινήσεις ήδη το μαυρό χρώμα μεταναστεύει....

Φωτό 81: Η άλλη πλευρά. Το καπάκι στέκεται καλύτερα αλλά το ταμπελάκι "MOTO GUZZI" για να βγει από το παλιό και να μπει στο καινούργιο είναι μεγάλος μπελάς. Δεν είναι κολλημένο, αλλά καρφωμένο στο πλαισιάκι του. Πως θα αφαιρεθούν αυτά τα απειροελάχιστα καρφάκια που το κρατάνε;